Welke categorieën spelers kunnen we onderscheiden? Met welke kenmerken kunnen deze spelers worden gekarakteriseerd? Deze typeringen moeten objectief vast te stellen zijn.

Spelers kunnen geplaatst worden in de volgende categorieën:

1. Recreatieve speler
2. Probleemspeler
3. Verslaafde speler

Per categorie speler kan gekeken worden welke informatie van belang is voor een interventie op maat. Specifieke maatregelen of contactmomenten die toegepast worden op het juiste type speler en op het juiste moment. Hiervoor hebben we gekeken naar welke informatie van belang is voor zowel de gever (personeel) als de ontvanger (speler) zodat dit omgezet kan worden in zinvolle/praktische zorgplichtgesprekken.

Daarbij zijn de volgende kenmerken te onderscheiden:

Kenmerken recreatieve speler

De speler komt niet alleen. Hij/zij kijkt rustig rond, zegt gedag of maakt een praatje en is niet of nauwelijks bekend bij het personeel. Hij/zij kijkt gelukkig/tevreden/blij uit de ogen, komt in vrije tijd (weekend), is verzorgd qua kleding en uiterlijk (is avondje/dagje uit), oriënteert zich op de hal/spellen, kijkt bij spelers mee, waagt een gokje en is enthousiast bij een prijsje, speelt rustig (inzet punten, gedrag, ‘lichte’ kasten), pakt winstje en stopt met spelen.

Deze speler:

• is vatbaar voor voorlichting
• staat open voor preventieve signalen door het personeel
• is onbewust van de gevaren en haalt de schouders ervoor op
• onderschat de risico’s (dat gebeurt mij niet)
• is niet fysiologisch beïnvloed

Kenmerken probleemspeler

De probleemspeler is al een bekende bij het personeel. Hij/zij komt vaker en dat valt op, speelt langer, vaak op meerdere kasten tegelijk en er is weinig tot geen interactie met het personeel. Hij/zij uit frustratie in gedrag, wint grote bedragen en/of pint  of wisselt vaak geld. Ander gedrag is reserveren van een kast, doelgericht op zelfde kast(en) spelen of dagen achtereen komen van opening tot sluiting. Hij/zij heeft vaak een  grauwe/ongelukkige/boze uitstraling en blik in de ogen, is onverzorgd in uiterlijk, speelt lange tijd door op dezelfde kast (zonder winnen/met winst), rent naar buiten of naar het toilet om de telefoon op te nemen (of te bellen) of neemt de telefoon niet op.

Deze speler:

• weet dat het niet goed gaat
• maakt zich zorgen, maar vindt misschien niet dat hij/zij verslaafd is
• is bang voor het uitkomen van zijn gokken
• is vatbaarder voor menselijk contact (of zachte confrontatie)
• raakt in financiële problemen
• gokt vanaf moment dat uitkering/salaris gestort is tot het geld op is

Kenmerken verslaafde speler

De verslaafde speler is mogelijk onbereikbaar (blik op oneindig/lege blik/lusteloos), boos, gefrustreerd, slaat op kasten, spreekt zich uit met irreële (magisch) denken, gaat niet met winst weg maar speelt door. Hij/zij heeft vaak een onverzorgd uiterlijk. De speler verliest grote bedragen, pakt geen winst, pint vaak geld of probeert te pinnen zonder succes. Andere kenmerken zijn het reserveren van een kast of kasten, vaak en lang doorspelen bijvoorbeeld doordeweeks, zich gehaast en/of emotioneel gedragen, niet eten. Deze speler is aanwezig vóór openingstijd en/of kan tijdens sluitingstijd niet stoppen, speelt op meerdere kasten tegelijk (multiplayer), gokt grof en pakt geen winst, rent naar buiten of toilet om de telefoon op te nemen (of om te bellen), neemt de telefoon niet op, ziet er vermoeid en rusteloos/gestrest uit. Het casinopersoneel maakt zich zorgen en weet dat het niet goed gaat met de betreffende speler.

Deze speler:

• heeft stress, d.w.z. is gehaast/geen contact of kortaf, pendelt tussen kasten
• kan agressief zijn, uit zijn/haar frustratie (in uitstraling, houding of gedrag)
• heeft een onverzorgd uiterlijk (zelfde kleding, ongeschoren, ongekamd/vet haar)
• speelt langdurig en gokt grof
• is bekend bij het personeel
• ziet er doodvermoeid uit
• kan een levenloze en of lege blik in de ogen hebben
• heeft een ongelukkige uitstraling

Spelerservaring

“Ik weet heel goed dat ik verslaafd ben, ik ben bang dat mijn verslaving uitkomt en hoop dat niemand mij aanspreekt. Ik sta op na een korte nacht, ben erg moe. Vandaag moet ik winnen want dit geld heb ik stiekem van de rekening van mijn partner gehaald. Ik wacht voor de deur tot ze open gaan en weet al op welke kast ik ga spelen. Bij opening loop ik snel naar ‘mijn’ plek, ik zie het personeel staan maar ontwijk elk contact. Laat mij met rust!”. In deze periode ben ik niet bereikbaar voor personeel, ben kortaf en ontwijk zoveel als mogelijk contact. Is het personeel toch uit op contact of ik voel mij bekeken dan ga ik ergens anders gokken.

Deze speler is niet zover om zijn verslaving te stoppen.

Extra informatie

Bij zorgplichtgesprekken gaat het in beginsel over alledaagse zaken, om contact op te bouwen en bekend te worden met elkaar. Specifieke gegevens over de speler kunnen relevant worden in later stadia. Bijvoorbeeld: werk je? Zo ja: waar? Hoe is de thuissituatie (gezin, getrouwd, alleen)? Deze gegevens kunnen een indicatie zijn bij het ontwikkelen van problemen (bij werk in dagdienst is het niet vanzelfsprekend dat deze persoon steeds vaker doordeweeks en overdag komt spelen). Het opbouwen van contact en vertrouwen helpt zowel de speler (voor hulpvragen) als personeel (zorgplichtgesprek worden makkelijk afgenomen bij goed contact).

Elk gesprek (ook in het opbouwen van contact) is een zorgplichtgesprek. Bewust en gemotiveerd in contact komen met je spelers ter monitoring van speelgedrag en het vroegtijdig signaleren van problemen om verslaving te voorkomen. Zorgplichtgesprekken in het eerste stadium kunnen gezien worden als proactief en preventief werk, daarbij is in deze fase de meeste invloed uit te oefenen door het personeel, het is ook eervol en een leuk onderdeel van het werk.

Voor verslaafde spelers is de drang om te gokken te sterk om te kunnen stoppen met gokken. Tijdens het gokken wordt de geest vertroebeld door een overmaat aan dopamine. De druk is hoog door schulden, relatie, werk, angst en geheimhouding waardoor het spanningslevel stijgt. Bij het anticiperen op (winnen), inzetten, near-miss of winnen, stijgt het dopaminelevel, tevens worden er stress gerelateerde hormonen aangemaakt. Dit veroorzaakt een verandering in gedrag die zich kan manifesteren in agressie, frustratie, vermoeidheid, paranoia, et cetera. In deze ‘staat van zijn’ komt het voor dat door stress en spanning, de speler paranoïde kan worden. Hij/zij gelooft heilig in het kunnen beïnvloeden van het spel, dat wanneer de verliezen oplopen de oorzaak ergens anders gezocht moet worden (deze kast is afgesteld, ik heb zoveel verloren ‘dit kan niet kloppen’  – copingmechanismen – een overlevingsstrategie). Een speler in deze staat is niet vatbaar voor rede en staat niet/nauwelijks open voor een gesprek of tot zelfreflectie. Daarbij wordt de oorzaak nogal eens gezocht buiten het eigen vermogen. Een gokverslaafde heeft het geloof in eigen kunnen verloren, hij is immers niet in staat om te stoppen met gokken – maar wil dat diep van binnen wel.

Verliezen is het verliezen van jezelf, jij hebt weer gefaald en dat doet pijn. Het in stand houden van een illusie houdt de verslaafde aan het gokken.

Stoppen met gokken betekent erkennen dat je verslaafd bent en dat roept angst en pijn op waarvoor hij/zij weer vlucht in het gokken. Deze personen hebben een persoonlijk drama nodig om tot besef of inkeer te komen. Het is voor het personeel juist van belang om in menselijk contact te blijven met de verslaafde speler of met compassie te confronteren.